De klassieke Japanse haiku van 17 lettergrepen (5, 7 en 5 in drie regels) is vaak gericht op het vastleggen van een klein moment van (zintuiglijke) verwondering. Het gaat dan om dingen die je voelt, hoort, ruikt of ziet. En niet zozeer WAT je feitelijk waarneemt, maar vooral HOE dat voelt, ruikt of klinkt. Het is ‘vooral een manier van kijken’. Klassieke haiku’s gaan vaak over veranderingen in de natuur, waar de schrijver in opgaat. En ze gaan vaak over vergankelijkheid en het ontdekken van de onveranderlijkheid in de kleine tijdelijke veranderingen. In de contemplatieve fotografie werkt het idee van haiku’s net anders, niet makkelijk, maar verrassend is het zeker! Eerst doen we gezamenlijk aanwezigheidsoefeningen en krijg je een gedegen uitleg over de (visuele) haiku. Daarna gaat een ieder individueel op pad met de camera. Deze dag is voor mensen die al minstens één dag een workshop bij mij hebben gevolgd.